Fjetja e Hyjlindëses, e quajtur ndryshe edhe Nëna e Madhe e Zotit, është një nga festat më të mëdha verore, të cilën Kisha jonë e kremton gjithmonë më 15 gusht (28 gusht, sipas stilit të vjetër). Festa e ka origjinën në Kishën e Jerusalemit dhe është një nga kremtet më të lashta, kushtuar Nënës së Zotit. Në ikonat, si dhe në liturgjinë festive në kishat tona ortodokse kushtuara Hyjlindëses, lavdërimi i Virgjëreshës arrin kulmin e tij. Në fshatrat ku ka një kishë ose një manastir nën mbrojtjen e saj, kjo ditë është veçanërisht solemne dhe pas Liturgjisë së Shenjtë Hyjnore, sipas traditës, shenjtërohet kurban për shëndet dhe bekim, mbahen tubime të fshatit dhe mblidhen familjet.
Në këngët tona popullore, legjendat dhe besimet, Nëna e Zotit është një nënë e drejtë, e dashur, e mëshirshme edhe për mëkatarët. Ajo gjithmonë është pranë njerëzve, i mbron, i udhëzon, u jep shenja se si të veprojnë, në cilën rrugë të shkojnë, nga çfarë të kenë kujdes. Jo rastësisht në lutjet e tyre, bullgarët e vjetër e thërrasin me emrat më përkëdhelëse plotë dashuri dhe ngrohtësi, si për një nënë amtare. Ajo besohet të jetë mbrojtësja e amësisë, grave dhe fëmijëve të tyre. Kjo është arsyeja pse Fjetja e Hyjlindëses është kryesisht një festë për nuset e reja që nuk kanë mbetur shtatzënë.
Dhe duke qenë se dita i kushtohet Nënës së Zotit, gratë nuk merren me punët e shtëpisë. Ato që nuk kanë ende fëmijë sjellin në kishë dhe i vendosin nën ikonën e shenjtores peshqir, përparëse, çorape të bëra vetë, lule. Dhe në manastiret ku ruhet imazhi i saj i mrekullueshëm çudibërës, mbahen vigjilje nate dhe procesione liturgjike në shenjë respekti dhe adhurimi për fuqinë e saj ndërmjetësuese.
Kështu ndodh edhe në Manastirin “Fjetja e Shën Mërisë” në fshatin Iskrec në rrëzë të majës Gradishte në malin Stara Pllanina. Më shumë për të mund të mësoni nga botimi i Radio Bullgarisë “Manastiri “Fjetja e Hyjlindëses” në fshatin Iskrec”.
Përpilues: Darina Grigorova
Përgatiti në shqip: Svetllana Dimitrova
Foto: BGNES
Atë ditë, Shpëtimtari organizoi darkën tradicionale të Pashkës për popullin hebre në shtëpinë e një banori të Jerusalemit. Përpara darkës, si shprehje respekti, Ai lau këmbët e apostujve dhe tha: “Unë erdha për të shërbyer, jo që të më shërbejnë” ...
Të Mërkurën e Madhe kujtohet një nga ngjarjet e fundit para vuajtjeve shpëtimtare të Birit të Zotit për njerëzimin. Në pendimin e saj të sinqertë, një mëkatare arriti të hynte në shtëpinë ku po qëndronte Krishti dhe, duke dashur të tregonte..
E Marta e Madhe është një ditë për mësime dhe udhëzime morale përfundimtare. Në këtë ditë, priftërinjtë dhe hebrenjtë dëgjojnë fjalët udhëzuese të Birit të Perëndisë në tempull për herë të fundit. Atje, Jezu Krishti jep një shembull se si të jemi..