Për shkollën bullgare "Rodna Strjaha" në Qipro – ose si nga vështirësitë lind shpresa

botuar më 25-04-12 6.30.PD

Foto: Shkolla „Rodna Strjaha“ - Qipro

Çdo shkollë bullgare jashtë vendit ka historinë e saj, dhe ajo e shkollës "Rodna Strjaha" në Qipro hapi dyert e saj në vitin 2015. Në themel të saj është ëndrra e një mësueseje bullgare – që një ditë, kur fëmijët bullgarë të vendosin të kthehen në atdhe, të mos dallohet se janë rritur jashtë kufijve të tij, pra të flasin si fëmijët bullgarë në Bullgari, pa theks, dhe të njohin mjaft mirë kulturën, historinë dhe traditat e popullit tonë. Emri i kësaj mësueseje është Kalinka Pançeva.

Origjina e saj nga ana e babait është nga fshati Tërnava, në rajonin e Vracës. Gjatë një prej krizave të mëdha që shoqëruan kalimin e Bullgarisë drejt demokracisë dhe ekonomisë së tregut, prindërit e saj mbetën pa punë dhe u larguan jashtë vendit. Kalinka u shpërngul te gjyshja dhe halla e saj në qytetin Bjalla Sllatina. “Jam nga ajo gjeneratë që u rrit me gjyshen, gjyshin dhe hallën, në vend që të ishte me mamin dhe babin. Prandaj gëzohem për të gjithë fëmijët e vegjël që sot rriten nga prindërit e tyre” – ndan Kalinka Pançeva, drejtoreshë e shkollës bullgare të së dielës “Rodna Strjaha” në Qipro.

“Nga shpresa dhe nevoja lindin shkollat tona jashtë vendit – nevoja për të qenë afër atdheut, dhe shpresa – që fëmijët tanë një ditë do të kthehen. Për mua, motivimi i madh erdhi me lindjen e vajzës sime të vogël, Panajota, para 10 vitesh, më 8 prill. Atëherë kuptova se ndodhesha në një moment shumë të rëndësishëm të jetës, kur duhej të vendosja si të veproja dhe të gjeja një mënyrë që ajo të rritej në një mjedis ku të mësonte gjuhën bullgare pa theks dhe kur të kthehet në atdheun tonë, të mos ndihet si e huaj. Gjashtë muaj pas lindjes së saj hapëm shkollën. Më 3 tetor përveshëm mëngët dhe, bashkë me dhjetë prindër të tjerë në të njëjtën situatë si unë, vendosëm që mund t’ia dilnim.”

Festimi i Festës Kombëtare të Bullgarisë

“E nisëm shkollën me rreth dhjetë fëmijë, sot janë dhjetëfish më shumë – vazhdon të na rrëfejë Kalinka Pançeva. – Kjo do të thotë që çdo vit numri i fëmijëve të regjistruar po rritet. E bashkë me këtë rritet edhe dëshira jonë për të qenë më afër tyre. Kështu hapëm edhe dy degë të tjera të shkollës. Sot, ajo tashmë ka tre ndërtesa – në qytetin Aradipu dhe në fshatrat Atienu dhe Ksillofagu, të gjitha në rrethin e Larnakës, në Qipron Jugore. Shkollat tona janë shumëfunksionale, dhe këtu nuk bëhet fjalë vetëm për edukim, por edhe për formimin e një komuniteti bullgar, që na ndihmon të ndihemi më afër atdheut. Ky është shtysa kryesore pse i regjistrojmë fëmijët tanë në shkollën bullgare. Dhe arsyeja tjetër, siç ju thashë, është shpresa që një ditë ata do të kthehen në Bullgari dhe do të vazhdojnë të zhvillohen atje.”

Kalinka Pançeva në këndin etnografik të shkollës

Për të shënuar 10-vjetorin e themelimit të shkollës bullgare "Rodna Strjaha", nga 12 deri më 14 prill të këtij viti, në Larnakë po zhvillohet një seminar për mësues nga të tjera shkolla të së dielës bullgare jashtë vendit. Radio Bullgaria e BNR-së ka nderin të jetë partner mediatik i kësaj nisme.

Shumica e prindërve të nxënësve në Shkollën Bullgare të së Dielës "Rodna Strjaha", kanë mbi 20 vjet në Qipro, mësojmë më tej nga znj. Pançeva. Janë të angazhuar në fusha të ndryshme, të lidhura me burimin kryesor të të ardhurave në Qipro – turizmin. Një pjesë e madhe e bullgarëve tashmë kanë blerë shtëpi atje, gjë që tregon se bashkatdhetarët tanë kanë synimin të qëndrojnë më gjatë për të jetuar në atë vend. Dhe kontakti i vetëm që ata kanë me Bullgarinë janë shkollat bullgare – na thotë, me dhimbje, drejtoresha e shkollës ‘Rodna Strjaha’, Kalinka Pançeva, e cila vetë e la vendin tonë për shkak të pagave poshtëruese dhe kushteve të vështira të jetesës për mësuesit në Bullgari disa vite më parë.

Në fund të bisedës sonë me të, e pyesim se cila është ëndrra e saj personale dhe për Bullgarinë:

“E dini çfarë, shumë herë e kam pyetur veten se cila është Bullgaria në ëndrrat e mia, si do të doja të dukej ajo. Para së gjithash, do të doja të mbetej një vend demokratik dhe i pavarur, i udhëhequr nga njerëz ambiciozë, që e duan atdheun tonë – ashtu siç e do çdo emigrant që është larguar prej tij për të paktën 15 vjet. Besoj se një shtet i tillë, i dashur nga populli dhe i qeverisur nga njerëz të mirë, të rinj dhe me ambicie, patjetër që do të ketë një të ardhme të ndritur.”