Shërbesat e së Shtunës së Madhe fillojnë të premten në mbrëmje me Oden për Krishtin. Kisha përkujton varrimin e Krishtit Shpëtimtar dhe zbritjen e Tij në ferr për të shpëtuar të drejtët e kyçur atje që vdiqën para veprës së Tij shëlbuese.

Jozefi i Arimatesë dhe Nikodemi, pasi kërkuan leje nga Pilati, e morën Trupin e Krishtit nga kryqi, e vajosën me miro aromatike, e mbështollën me një qefin të ri dhe e vendosën në një varr të ri të gdhendur në shkëmb në Kopshtin e Getsemanisë. Kur Ai u vendos në varr, atje ishin gratë, pasuese të Tij dhe Nëna e Shenjtë e Zotit, e mbuluar nga lotët, me zemrën e shpuar nga pikëllimi.

Pasi e vendosën në varr, judenjtë e mbyllën atë me një gur të madh dhe vendosën një roje në mënyrë që dishepujt të mos e merrnin trupin e Shpëtimtarit dhe pastaj të thoshin se Ai ishte ringjallur. Ata refuzuan të pranonin se Zoti i jetës ishte në varr, por ai së shpejti do të lavdërohej nga mrekullia e ringjalljes.

Për Kishën, e Shtuna e Madhe është "dita e shtatë më e bekuar", në të cilën Perëndia Fjalë shtrihet në varr si një Njeri i vdekur dhe në të njëjtën kohë shpëton botën dhe hap varret e të drejtëve për jetën e përjetshme.

Të shtunën në mëngjes shërbehet Liturgjia e Shenjtë. Pastaj priftërinjtë i ndërrojnë rrobat e tyre të errëta me rroba të çelëta të Pashkëve. Ata u japin kungimin të moshuarve dhe të sëmurëve që nuk do të jenë në gjendje të mbijetojnë deri në shërbesën e mesnatës së Pashkëve të shtunën duke u gdhirë e diela. Perdja e Portave Mbretërore të Altarit po ndërrohet gjithashtu. Gjatë shërbesës, prifti hedh lulet nga qefini te besimtarët si shprehje e pritjes së gëzueshme të Ngjalljes së Ndritshme.

Të shtunën në mbrëmje fillon shërbesa festive e Pashkëve, e cila vazhdon deri në orët e para të Ngjalljes së Krishtit.

Tekst: Aleksandra Karamihaleva

Përgatiti në shqip dhe publikoi: Svetllana Dimitrova

Foto: arkiv, wikipedia.org, mitropolia-sofia.org