Manastiri "Qefini i Nënës së Zotit" u themelua në vitin 1772 si një manastir murgeshash pranë Manastirit “Hilendar”. Gjatë dekadave manastiri u zgjerua me ndërtesa të reja të dhuruara nga vendasit. Në shekullin XIX manastiri u shndërrua në një qendër të veprimtarive të ndryshme arsimore. Rreth njëqind murgesha tashmë shërbenin në të në atë kohë. U hap gjithashtu një shkollë për vajza, ku ato mësoheshin për të lexuar, shkruar, kënduar etj.
Kisha e manastirit të Samokovit u ndërtua në 1837-39, kur daton edhe magernica. Disa nga ikonat në kishë janë vepër e ikonografit të njohur bullgar Dimitër Zograf, vëllai i Zaharij Zografit - një nga piktorët tanë më të shquar të Rilindjes, i cili gjithashtu ka lënë një krijim të tij në kishë. Supozohet se pikërisht Zaharij Zograf ka pikturuar “Shën Mëria Mbrojtësja me krahë”, ku Nëna e Zotit është paraqitur me krahë. Për krijimin e saj piktori është frymëzuar nga legjenda për shpëtimin e Samokovit nga ushtria osmane. Sipas legjendës Nëna e Zotit e ka mbuluar qytetin me një mjegull të dendur dhe kështu e ka fshehur atë nga sytë e pushtuesit.
Në ditët e sotme Manastiri i Samokovit është i hapur. Turistët shpesh ndalen këtu për të parë kishën dhe afresket e saj unike, ndezin një qiri dhe bisedojnë me murgeshat, të cilat tregojnë për historinë e trazuar të manastirit të shenjtë.
Do të mësoni më shumë për këtë oazë shpirtërore rrëzë malit Rilla nga artikulli "Jeta në lutje" nga koleksioni i Radio Bullgarisë.
Përpiloi: Veneta Nikollova
Përgatiti në shqip: Vesella Mançeva
Shërbesat e së Shtunës së Madhe fillojnë të premten në mbrëmje me Oden për Krishtin. Kisha përkujton varrimin e Krishtit Shpëtimtar dhe zbritjen e Tij në ferr për të shpëtuar të drejtët e kyçur atje që vdiqën para veprës së Tij shëlbuese...
Të Premten e Madhe, Kisha kujton vuajtjet e mëdha të Jezu Krishtit, i cili me dëshirë të vet pranoi të gjykohej, të fshikullohej, të pështyhej, të poshtërohet, të rrihej me shuplaka dhe të shfaqej para popullit me mantelin për fyerje, me një..
Atë ditë, Shpëtimtari organizoi darkën tradicionale të Pashkës për popullin hebre në shtëpinë e një banori të Jerusalemit. Përpara darkës, si shprehje respekti, Ai lau këmbët e apostujve dhe tha: “Unë erdha për të shërbyer, jo që të më shërbejnë” ...